انقلاب «فرزندخور» نیست؛ غفلت از نفوذ و رخنه فرصت‌طلبان است که فاجعه به بار می‌آورد.

رخنه و نفوذ افراد فرصت‌طلب در درون یک نهضت از آفت‌های بزرگ هر نهضت است.

وظیفه بزرگ رهبران اصلی این است که راه نفوذ و رخنه این گونه افراد را سد نمایند.

هر نهضت مادام که مراحل دشوار اولیه را طی می‌کند، سنگینی‌اش بر دوش افراد مؤمن مخلص فداکار است.

اما همین‌که به بار نشست و یا لااقل نشانه‌های بار دادن آشکار گشت و شکوفه‌های درخت هویدا شد، سر و کلّه افراد فرصت‌طلب پیدا می‌شود.

روز به روز که از دشواری‌ها کاسته می‌شود و موعد چیدن ثمر نزدیک‌تر می‌گردد، فرصت‌طلبان محکم‌تر و پرشورتر پای عَلَم نهضت سینه می‌زنند تا آنجا که تدریجاً انقلابیون مؤمن و فداکاران اولیه را از میدان به‌در می‌کنند.

این جریان تا آنجا کلیت پیدا کرده که می‌گویند: «انقلاب فرزندخور است».

گویی خاصیت انقلاب این است که همین‌که به نتیجه رسید فرزندان خود را یک‌یک نابود سازد.

ولی انقلاب فرزندخور نیست، غفلت از نفوذ و رخنه فرصت‌طلبان است که فاجعه به بار می‌آورد.

منبع: بررسی اجمالی نهضت‌های اسلامی در صدساله اخیر، ص۹۷-۹۶